Bergen zijn ruiger dan in Italië
Na zo’n heerlijk en ontspannen weekend, dank je wel Èric, duurt het op maandagochtend even om weer in het juiste ritme te komen. Eenmaal buiten Nice en met een klim van 15km voor de boeg voelde het al goed. De bergen hier hebben een wat ruiger karakter. Minder bossen en vooral wat steilere hellingen. Het was wederom lekker warm. Wat opvalt is dat het aantal wielrenners hier vele malen groter is dan in Italië. Dit bood mij de mogelijkheid om aan te haken en zo een iets hoger tempo te fietsen dan ik gewend was. Nou dat heb ik geweten. ‘S nachts kon ik niet meer liggen. Elke houding zorgde wel voor ongemak. Ik wist het niet, maar mij werd verteld, dat je wielrennen in Frankrijk moet vergelijken met golf in Engeland en America. Je doet het om met zaken relaties op een ontspannen manier te kunnen overleggen.
Mijn auberge stond in een heel klein dorpje en was over de weg heen gebouwd. De “Mairie“, gemeentehuis, zit in hetzelfde bouwwerk. Vanuit de eetruimte kon ik het vervolg van mijn route zien liggen.
Dinsdag ochtend begon met een hele dunne bewolking, waardoor de temperatuur lang niet boven de 22 graden uitkwam. Heerlijk. Kort na 12 uur kwam Lac de Castillion in zicht. Van boven ziet het er heel mooi uit met dat groene water. Het is een stuwmeer en bevat 150.000.000 m3 water.
De laatste 2 dagen was er wat minder belangstelling voor Cycle-for-Retinoblastoma.
